Για να απομακρυνθεί ο κίνδυνος λειψυδρίας για την Αθήνα, κατασκευάστηκε φράγμα στην ορεινή Ναυπακτία, με τα νερά του ποταμού Εύηνου να συγκεντρώνονται σε τεχνητή λίμνη (Ευηνολίμνη). Έχοντας επισκεφτεί το χώρο και μετά από παρατήρηση και μελέτη της περιοχής, ο φυσικός πλούτος και η ιδιαιτερότητα του ανάγλυφου οδήγησαν στην απόφαση αποφυγής οποιασδήποτε έντονης και μόνιμης επέμβασης που θα επηρέαζε αρνητικά το τοπίο. Αντίθετα, διερευνήθηκε η δυνατότητα προσαρμογής διάφορων ελαφριών κατασκευών με μηδενική επίδραση στο έδαφος. Παράλληλα με τη συγκεκριμένη τοποθεσία, υπήρξε και γενικότερο ενδιαφέρον αξιοποίησης αντίστοιχων περιοχών φυσικού κάλους. Για το λόγο αυτό ξεκίνησε η μελέτη κατασκευών οι οποίες θα προσαρμόζονται σε διαφορετικά τοπία. Τα κύρια χαρακτηριστικά των κατασκευών προς διερεύνηση ήταν η προσαρμοστικότητα στο τοπίο, η εύκολη κατασκευή/συναρμολόγηση και μεταφορά, η δυνατότητα πολλαπλασιασμού. Οι ελαφριές, αυτές, κατασκευές επιδρούν ελάχιστα στο τοπίο στα πλαίσια της αειφορίας και συνδυάζουν το χαμηλό κόστος με τη φιλικότητα προς το περιβάλλον.